யுனெஸ்கோ பாரம்பரியச் சின்னமாக மாறிய செஞ்சிக் கோட்டையின் தொன்மையான பயணம்
இந்தியாவின் மராட்டிய ஆட்சியில் அமைந்த முக்கியமான ராணுவத் தளங்களில் ஒன்றாகத் திகழ்ந்த செஞ்சிக் கோட்டை, தற்போது யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரியச் சின்னமாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. இது தொடர்பாக, 13-ம் நூற்றாண்டில் தோற்றமுற்ற இக்கோட்டையின் பழமைவாய்ந்த வரலாற்றை விரிவாக நோக்கலாம்.
விழுப்புரம் மாவட்டத்தின் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த தளங்களில் முன்னணியில் உள்ள செஞ்சிக் கோட்டை, இயற்கையால் பாதுகாக்கப்பட்ட மூன்று மலைகளில் பரந்து காணப்படுகிறது. 13-ம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இக்கோட்டையின் வளர்ச்சியில் தமிழகத்தை ஆண்ட பல மன்னர்கள் காலந்தோறும் பங்களித்துள்ளனர். இந்தக் கோட்டையில் கோயில்கள், பாதுகாப்பு அகழிகள், படைவீடுகள், வெடிமருந்துக் கிடங்கு, பீரங்கி மேடைகள் போன்ற பல பாதுகாப்பு அம்சங்கள் உள்ளன.
வரலாற்றுப் பின்னணி:
செஞ்சிக் கோட்டையின் பன்முகப் பாரம்பரியத்தைப் பற்றி வரலாற்று ஆய்வாளர் திரு கோ.செங்குட்டுவன் விளக்கும்போது, “13-ம் நூற்றாண்டில் தோன்றிய இந்தக் கோட்டை, காலப்போக்கில் பல்வேறு ஆட்சியாளர்களால் மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டு வளர்ச்சியை அடைந்தது. தென்னிந்தியாவின் ராணுவ ரீதியில் மிக முக்கியமான தளமாக இது விளங்கியது. பீஜப்பூர் சுல்தான்கள் கைப்பற்றியிருந்த இந்தக் கோட்டையை, 1677-ஆம் ஆண்டு மராத்தியப் பேரரசராக இருந்த சத்ரபதி சிவாஜி கைப்பற்றினார். இதையடுத்து, இது சுமார் 20 ஆண்டுகள் மராத்திய ஆட்சிக்குள் இருந்தது” என்றார்.
சிவாஜியின் ஆட்சி காலத்தில், செஞ்சிக் கோட்டையின் ராணுவ உள்கட்டமைப்பை பலப்படுத்தும் பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. தேவனாம்பட்டினம் பகுதியில் வணிக நடவடிக்கைகளுக்கு அனுமதி வழங்கியதோடு, சில காலம் கோட்டையில் தங்கி, சிவாஜி தனது கவனத்தையும் முயற்சியையும் கோட்டையின் பாதுகாப்பை மேம்படுத்தும் பணிகளில் செலுத்தினார். சுற்றுச் சுவர்களை புதுப்பித்தார், புதிய காவல் அரண்களை நிறுவினார், தேவையற்ற கட்டிடங்களை அகற்றினார், மேலும் புதிய கட்டிடங்கள் எழுப்பினார். இந்த மாற்றங்களைப் பற்றிய விவரங்களை, அந்நேரத்தில் செஞ்சியில் இருந்த பிரான்சிய வணிகர் பிரான்சிஸ் மார்ட்டின் பதிவுசெய்துள்ளார்.
ஜெசூட் பத்திரிகை ஆதாரம்:
1678-ஆம் ஆண்டில் செஞ்சிக்கு வந்த ஜெசூட் மதபோதகர் ஆன்ட்ரூ பிரைரா, அவரது பதிவில், “சிவாஜி தனது முழுமையான முயற்சியையும் பயன்படுத்தி, முக்கியமான நகரங்கள் மற்றும் கோட்டைகளை பலப்படுத்தியது மட்டுமன்றி, அகழிகளைத் தோண்டினார், கோபுரங்களை உயர்த்தினார், நீர்த்தேக்கங்கள் கட்டினார். இவை அனைத்தும் ஐரோப்பிய பொறியாளர்களைத் திகைக்க வைக்கும் வகையில் உருவாக்கப்பட்டன” என்று எழுதியிருக்கிறார்.
மொகலாயர் முற்றுகை:
சிவாஜியின் இந்த பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள், மராட்டிய அரசுக்கு பாதுகாப்பு கட்டுப்பாட்டை வழங்கியன. இதனால்தான், செஞ்சிக் கோட்டையை கைப்பற்றுவதற்காக மொகலாயர்கள் ஏழு ஆண்டுகள் தொடர்ந்து முற்றுகை இட வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. சிவாஜியின் ஆட்சியில் செஞ்சிக் கோட்டை, ராணுவ ரீதியாக மிகுந்த முக்கியத்துவம் பெற்ற இடமாக மாறியது.
யுனெஸ்கோ அங்கீகாரத்தின் பாதை:
மேலும், கோ.செங்குட்டுவன் கூறியதாவது: “மராட்டியப் பேரரசின் முக்கிய ராணுவக் கோட்டைகளை உலக பாரம்பரிய சின்னங்களாக அறிவிக்க வேண்டும் என மகாராஷ்டிர அரசு யுனெஸ்கோவிடம் கோரிக்கை வைத்தது. இதில் 11 கோட்டைகள் மராட்டியத்தில் உள்ளன; 12-வது கோட்டை என்ற முறையில், தமிழ்நாட்டின் விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் உள்ள செஞ்சிக் கோட்டை அடங்குகிறது.”
இதனைத் தொடர்ந்து, கடந்த ஆண்டு செப்டம்பரில், யுனெஸ்கோவின் பிரதிநிதியான ஹவாஜங் லீ ஜெகாம்ஸ் செஞ்சியில் நேரில் ஆய்வு மேற்கொண்டார். அவரது ஆய்வு அறிக்கையின் அடிப்படையில், செஞ்சியுடன் சேர்த்து 12 மராத்திய கோட்டைகள், யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரியச் சின்னங்கள் பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்டன. இந்தத் தீர்மானம், 2025 ஜூலை 11-ஆம் தேதி, பிரான்ஸ் நாட்டின் தலைநகர் பாரிஸில் நடைபெற்ற யுனெஸ்கோவின் 47-வது உலக பாரம்பரியக் குழுக் கூட்டத்தில் எடுக்கப்பட்டது.
“யுனெஸ்கோவின் இந்த அங்கீகாரம், செஞ்சிக் கோட்டையின் 348 ஆண்டுகளுக்கு மேலான வரலாற்றைப் பசுமையாக்குகிறது. இது உலகத் தலத்தின் சுற்றுலாப் பயணிகளையும், வரலாற்றில் ஆர்வம் கொண்டவர்களையும் பெரிதும் ஈர்க்கும்” என வரலாற்று ஆய்வாளர் கோ.செங்குட்டுவன் கூறினார்.
